Het Phoenix-evangelie van onze dirigent Alyde

Het succesvolle herfstconcert hebben we net achter de rug – we staan voor het eerst weer samen in Plein 5 op de repetitie-avond. Vol verwachting kijken we naar onze dirigent om te gaan inzingen, maar nee, ze pakt een A4 tevoorschijn en leest tot onze verbazing een prachtig ‘Evangelie’ voor. Geniet hier mee.

[met als kanttekening Evangelie = De Goede Boodschap]

“En het geschiedde in die dagen dat er een concert gepland was door Vrouwenkoor Phoenix.
Al vroeg werden de nodige voorbereidingen getroffen.
Vragen in overvloed kwamen op het koor af:
Wat zouden ze gaan zingen?
Wanneer zouden ze gaan zingen?
Waar zouden ze gaan zingen?
Met wie zouden ze gaan zingen?
Wat wordt het thema?
Hoe gaan ze de zaal versieren?
Verschillende leden van het koor zetten hun schouders eronder
en zie: … het bestuur zag dat het goed was.”

“In die dagen werden de liederen ook ingestudeerd
koorleden, pianiste en dirigente zetten hun beste beentje voor,
dat wil zeggen: … hun stembanden en hun handen.
en zie: … het bestuur zag dat het bijna goed was.”

“Maar … Crazy little thing bleek toch een little too crazy te zijn
en het lied werd geschrapt.
Het Halleluja werd met een kleine aanpassing een mooie Lofzang.
De vraag bleef wel of het bij The Sound of Silence niet onbedoeld stil zou vallen.
In die dagen naderde het concert en de spanning steeg
zou het goed gaan, zouden ze het echt kunnen
en dan ook nog onder leiding van een nieuwe dirigente?
Hoe zou de samenwerking tijdens het concert uitpakken?
En zie, het bestuur zag dat het goed was”

‘In die dagen naderde het concert en de spanning steeg’

“De koorleden hadden lekker gezongen; het beste uit zichzelf gehaald
de pianiste ondersteunde het koor zeer muzikaal en ging zo nu en dan los
en de dirigente had al dansend de pianiste en het koor bij elkaar gehouden.
Er waren grote dynamische verschillen te horen
ook ontstond er een mooie beweging in sommige liederen
All things and songs waren bright and beautifull.
Het viel niet stil bij The Sound of Silence.
Bij de canons keken de koorleden hun ogen uit naar de dirigente
waardoor het geheel tot een bijzonder goed einde werd gebracht.
En zie: … de dirigente zag dat het goed was!”