De tas van Map

De een stopt met het koor, de ander start bij het koor. Het werd een bijzondere ontmoeting tussen twee koorleden die nooit samen zullen gaan zingen …

Lieve Map,

Ik ken jou niet, jij kent mij niet.

Vandaag kreeg ik jouw tas. Ik kom namelijk op jouw stoel, op jouw plek in het koor.

Ik start vol enthousiasme met mijn ‘zangcarrière’, jij neemt met pijn in je hart en een dappere glimlach afscheid van het koor. Het zingen lukt niet goed meer helaas…

Je stopte me jouw koortas toe met hartverwarmende, liefdevolle woorden. De enige echte Phoenix-tas. Voor jou is het vast heel veel meer dan zomaar een tas, dat voel ik aan alles; het is een tas boordevol herinneringen, een tas vol mooie zangmomenten,

Wat jammer dat wij niet samen gaan zingen. Ik hoop dat ik net zulke mooie koorjaren mag beleven als jij hebt gehad. Ik zal heel goed op je tas passen, en het vullen met nieuwe herinneringen.

Veel liefs,
Marjan.